برنامه نویسی شیءگرا (به انگلیسی Object Oriented Programming مخفف OOP) یک شیوه برنامه نویسی است که ساختار یا بلوک اصلی اجزای آن اشیا می باشد. در واقع دراین نوع پارادیام برنامه نویسی برنامه به شیء گرایش پیدا می کند و در ضمن مزیت هایی از جمله «پیچیدگی کم» و «هزینه کم» نسبت به سایر پارادیام های برنامه نویسی دارد. زبان های برنامه نویسی شیءگرا، زبان هایی هستند که در آن برنامه نویس می تواند اشیاء مختلفی را تعریف نماید و از اشیاء تولید شده استفاده نماید. امروزه اکثر زبان های دستوری برنامه نویسی از فنون شیءگرایی پشتیبانی می کنند. زبانهایی مانند جاوا، سی++، سی شارپ، دلفی از جمله زبانهای شیءگرا هستند. حتی بسیاری از زبانهای روال گونه که ساختار برنامه ها در آنها بلوک هایی با نام پروسیجر است امروزه از فنون شیءگرایی نیز پشتبانی می کنند. زبانهای سی++ و پی اچ پی از این جمله هستند. هر شیء یک سری خصوصیت و قابلیت دارد، که اصطلاحا Properties و Operation خوانده می شوند. مفهوم کلاس در C++ مهمترین مفهوم محسوب می شود. که در این مبحث ما به بررسی دقیق تر این مفهوم و نیز مفاهیم مرتبط با آن می پردازیم. یعنی ابتدا به معرفی کلاسها پرداخته و سپس نگاهی دقیق تر به بنیادهای کلاس خواهیم داشت. همچنین درباره روشها methods و سازنده ها construction و واژه کلیدی this مطالبی می آموزید. برنامه نویسی شی گرا هسته اصلی C++ است.